6.5.17 van Cody naar Yellowstone

Vanaf vandaag logeren we 9 nachten in de Absaroka Lodge in Gardiner, Montana.

Onze vriendin Hélène heeft ook voor ons een zogenaamde kitchen-room gereserveerd. Een wat grotere kamer met eethoek en kleine keuken. Uiteraard gaan we niet koken (duhh) maar het is wel fijn om 's ochtends op de kamer te kunnen ontbijten, meestal willen we op redelijk tijd het park in dus ontbijten buiten de deur........daar nemen we de tijd niet voor.

Wij hebben kamer 231. Die ligt op de bovenste verdieping (links) in het rechter gebouw op onderstaande foto.

Het hotel ligt prachtig aan de Yellowstone River in het plaatsje Gardiner. Alle kamers hebben óf een balkon of een klein terras mét uitzicht op de rivier. René en Hélène logeren hier uiteraard ook en ook Hélène's moeder José heeft een kitchen room.
-----
Verslag: dag 3: Een heerlijke dag in Yellowstone.

Hoe het de afgelopen nacht ging...daar hebben we het maar niet over. Voordat we weer naar huis gaan zijn we wel aan het 8 uur tijdverschil gewend :).

Nadat we zoals iedere dag onze e-mail hadden gecheckt en al jullie leuke reacties en likes op Facebook hadden gelezen, gingen we douchen en hebben we de koffers al in de auto gezet.

Om 5 uur (!) gingen we ontbijten in het AmericInn hotel dat naast ons hotel lag. Omdat ons hotel pas een paar dagen open is (na de winterstop) is het nog niet volgeboekt vandaar dat ook de gasten van het Kings Inn het ontbijt nuttigen in het zusterhotel AmericInn. Het ontbijt was heerlijk en we zaten heel gezellig in de overvolle lobby/ontbijtruimte.

Na het ontbijt zijn we naar Wal*Mart gereden om de laatste, verse, spullen te komen. Na de auto nog even volgetankt te hebben waren we on the road.

Het was een prachtige route en vanwege het vroege tijdstip natuurlijk nog erg rustig.

Onderweg zagen we een bald eagle/American eagle.

Verder kwamen we onderstaand beeldje tegen, het logo van het Big Boy restaurant waar wij ooit eens hebben gegeten. We weten beiden niet meer waar en hadden geen zin om het in een oud verslag op te zoeken!

Bij de ingang van het park lieten we netjes onze jaarlijkse parkpas zien (die we vorig jaar september in Colorado hadden gekocht) en nadat we de plattegrond én het krantje hadden gekregen konden we binnenrijden. Het was heerlijk om weer terug in Yellowstone te zijn.

We hebben natuurlijk heel veel foto's gemaakt en aangezien Erik de foto's pas upload en uitzoekt nádat ik het verslag heb getypt heb ik nog geen idee welke wel/niet goed zijn. Vaak is het snel snel een foto maken, soms uit een nog niet stilstaande auto dus er zitten nog wel eens wat begonnen foto's bij!

Op de route bij Sylvan Pass lag zoals verwacht nog heel veel sneeuw. Gelukkig reden we er vroeg want na 13.00 uur was de weg al weer afgesloten vanwege lawine gevaar.

Yellowstone Lake was net als in 2013 nog een beetje bevroren, het was er heel stil en we hoorden alleen onbekende vogels fluiten, heerlijk !

Helaas was de winkel van Fishing Bridge nog gesloten, die is zooo leuk en we wilden er graag een kop koffie drinken maar helaas, we waren te vroeg. Dan maar op weg naar Canyon.

Maar onderweg zagen we een file, vlak voor Hayden Valley. Een grizzly beer was net de weg over gestoken, helaas liep hij al behoorlijk ver de berg op maar we hebben hem op de foto.

In Hayden Valley was het verder mooi maar rustig; de gebruikelijke bizons en eenden maar we genoten van de omgeving.

In de winkel in Canyon spraken we met een enthousiaste seizoenskracht uit Florida. Hij vertelde dat hij tot oktober in Yellowstone bleef. Als hij goed zou functioneren zou hij wellicht kunnen gaan werken in o.a. Australië. Zo leuk om met zo'n enthousiaste jongen te spreken.

Tijdens dat gesprek hoorden we in één keer: hee! Het bleken Monique Splinter en Bart Hofman te zijn. Nederlanders die we in 2007 het eerst hebben ontmoet tijdens een Yellowstone reünie in Nederland. Later hebben we hun nog een keer (of was het 2x?) in Yellowstone ontmoet.  Het weerzien was bijzonder hartelijk en we hebben een tijdje in de winkel staan kletsen.
Later zou blijken dat we hun én in Mammoth Hot Springs én bij de Yellowstone Picknick area zouden treffen.

Maar goed, verder met het verhaal.
Na Canyon reden we via een winters landschap met nog redelijk veel sneeuw maar wel heerlijke temperaturen richting Norris en Mammoth.
In de buurt van Norris zagen we een aantal auto's geparkeerd staan en in Yellowstone betekent dat meestal dat er "iets" te zien is. En jawel hoor, een coyote, hij/zij liep vlak naast onze auto, zo leuk !

In Mammoth aangekomen hielden we een sanitaire stop en Erik besloot een bakje chili te eten. In de leuke winkel hoorde ik mijn naam noemen. Het bleek het ijs te zijn, kijk, daar kan ik dan weer niets aan doen. Ik had nog niet geluncht maar als zo'n ijsje me roept...........tsja.

We hebben weer even met Monique en Bart zitten kletsen en toen reden we richting Lamar Valley in de hoop Cathy en Jim (uit Californië) en Dick en Maureen (uit New York) te zien. Het liep een beetje anders.

We zagen weer een aantal auto's staan en wat bleek, er lag een zwarte beer te slapen. De beer was een beetje onrustig maar wel op veilige afstand. We hebben er een half uur staan kijken maar aangezien het niet te voorspellen is wat er gebeurt, zijn we doorgereden.

Met z'n allen kijken naar slapende beer

Eindelijk kwamen we aan bij de Yellowstone Picknick area dat door de jaren heen een soort van ontmoetingsplaats leek te zijn. En jawel hoor, Cathy en Jim waren er. Ons weerzien na 4 jaar was heel hartelijk en we hebben, uiteindelijk samen met Monique en Bart, een uurtje zitten kletsen.
Van Cathy kreeg ik een door haar bewerkte wijnfles, een zelf gemaakte theelichtjes houder, diverse foto's en het boek Death in Yellowstone. Ik voelde me behoorlijk bezwaard over ons pakje stroopwafels met een sleutelhanger met Nederlandse klompjes, maar Cathy was er erg blij mee.

Voor onze Yellowstone vrienden Max en Jenn, die in januari een zoon hebben gekregen, hadden we ook een pakje stroopwafels en een cadeautje voor hun zoontje. Helaas zien wij hun dit jaar niet aangezien Max op dit moment nog een foto-workshop verzorgt in Costa Rica. Jammer !
We zijn naar Silvergate, Montana, gereden (vanaf de Picknick area 35 min. rijden) om daar bij de winkel met de énige naam: "Stop the Car Trading Post" het cadeautje en de stroopwafels af te geven. Als Max (en Jenn) eind mei in Silvergate zijn kunnen ze het daar ophalen. Max en Jenn verhuren in Silvergate 2 huizen te weten Silverwillows cabins.

In de winkel die een soort ontmoetingsplaats is voor Yellowstone liefhebbers, wachtten we netjes op onze beurt en wie komt daar binnenlopen, Fred uit Colorado. We herkenden elkaar meteen en na het ontvangen en geven van flinke hugs hebben we gezellig bijgekletst. Ook Fred kreeg van ons een pakje Stroopwafels met klompjes. Afgelopen september zouden wij hem eigenlijk in Colorado treffen maar door omstandigheden ging dat niet door.

Daarna was het tijd om terug het park in te rijden; als je naar Silvergate rijdt verlaat je namelijk heel even het park. Zonder te stoppen zijn we in één keer naar Gardiner Montana gereden en zijn ingecheckt in ons hotel, heerlijk! We hebben de koffers uitgepakt want uiteindelijk blijven we hier 9 nachten. De ijskast is inmiddels gevuld met alles dat aangeschaft was.

Het was een heerlijke eerste dag in Yellowstone !!